25 Apr 2012

In the Footsteps of the Dutch Sailors - deel 3


(Door Lo Liebregts)

Maandag ochtend 16 april 2012. Vandaag wordt het onze tweede wandeldag. Het valt ons niet moeilijk om op tijd wakker te worden. We stellen dan ook geen wekker meer. Rond kwart over zeven zitten we alle vier aan het ontbijt. Het is redelijk druk in de ontbijtafdeling van het hotel. Om acht uur vertrekken we naar het station en kopen een treinkaartje naar Kouzaki. Het kaartje kost 270 Yen ongeveer € 2,55. Daar kan je in Nederland geen treinkaartje voor kopen denk ik.

Even later zitten we in de trein en daar treffen we al een wandelaar aan die deze dag met ons mee gaat wandelen. Een half uur na vertrek komen we in Kouzaki aan en in de stationshal staan ook al een aantal mensen op ons te wachten. In totaal zijn we met zestien wandelaars en ook onze chauffeur Makoto Nagase, tevens voorzitter van de wandelbond van de provincie Oita. Er wordt weer een ceremonie gehouden die vermoedelijk dagelijks hetzelfde zal zijn. Nagase-san heet de wandelaars welkom en legt de gang van zaken uit. Daarna doet Masaji-san zijn praatje en als hij druk naar zijn papieren aan het zoeken is dan doen wij Nederlanders ook om beurten een groet aan de wandelaars. Voor dat er verder ook maar iets aan activiteiten gebeurd wordt er eerst gestretched. Er is altijd wel een wandelaar die hierbij de leiding krijgt of neemt en dan staan wij daar voor het station onze spieren op te rekken. Als we uiteindelijk van start gaan lopen alle wandelaars langs ons en geven een hand. Iets wat zij als typisch westers beschouwen en het daarom wel leuk vinden. Wij op onze beurt moeten er ook wel om lachen.
Hoewel het redelijk fris is duurt het niet lang dat dat de zweetdruppeltjes in de zon schitteren maar zodra je in de schaduw loopt dan is het toch behoorlijk koel. Er wordt die dag regen verwacht maar voorlopig ziet het er goed uit. Een van de wandelaars treedt op als gids en Hans mag naast hem lopen. We gaan over allerlei smalle weggetjes langs akkers en huizen.

Afbeelding 1: De weg wordt iets smaller

Dan wordt de weg een pad en dat pad wordt steeds smaller en steiler. Even later lopen we weer over een normale weg. De gids blijkt plaatselijk goed op de hoogte te zijn. Zodra we een 'conveniece store' tegen komen worden we aangeraden om de lunch aan te kopen. Zo'n drie kwartier later komen we in een park en daar houden we de lunchpauze. We hebben ook nog steeds van die mooie grote sinaasappels en die worden ruim uitgedeeld. Om kwart voor twaalf gaan we weer van start. En we gaan weer door verschillende woonwijken en akkers.

Afbeelding 2: We lopen langs verschillende woonwijken

Maar zo zoetjes aan lopen we wel steeds vaker in de bebouwde kom. We kruisen verschillende keren de spoorlijn en ook tel ik de bruggen over de rivieren die we kruisen. Ik heb namelijk in de trein een beetje opgelet en de rivieren geteld. De laatste rivier moet duidelijk herkenbaar zijn omdat die het breedst is van allen. Kort voor de finish wandelen we nog door een winkelcentrum. Het is ruim drie uur in de middag als we onze dagbestemming, het station van de stad Oita, bereiken. Daar worden natuurlijk weer staatsiefoto's gemaakt en afscheid genomen van onze sympathieke medewandelaars. Maar sommigen onder hen zullen we morgen weer terug zien.

Afbeelding 3: De groep bij aankomst in Oita nabij het station

Na ons diner maken we nog een korte avond wandeling door de stad. De meeste winkels zijn gesloten middels een rolluik. Hoofdzakelijk de eetgelegenheden zijn nog open. Ook wij gaan terug naar het hotel en onze kamers. Morgen is weer een dag.

No comments:

Post a Comment